Nikola Bertolino

Nikola Bertolino rodio se 1931. u Buenos Ajresu, u porodici dalmatinskih iseljenika. Od 1935. je u Dalmaciji jer mu se porodica, zbog bolesti njegove majke, morala vratiti u domovinu. Tokom detinjstva i dečaštva živeo je u Drveniku kod Makarske, Omišu, Supetru na Braču, Vukovaru, Širokom Brijegu, Rabu, Sinju, Dubrovniku, Zagrebu, selu Golubincima u Sremu, te u Staroj Pazovi, da bi janua-ra 1947. došao u Beograd gde živi do danas. Tu je završio gimnaziju i studije francuskog na Filološkom fakultetu. Početkom 50-ih posvetio se prevođenju dela najznačajnijih francuskih i ruskih pesnika. Njegov prevodilački opus obuhvata dela Rasina, Igoa, Bodlera, Remboa, Apolinera, Ljermontova, Puški-na, Jesenjina, Pasternaka i drugih. Bio je stručni saradnik na Filološkom fa-kultetu u Beogradu (Katedra za francuski jezik i književnost), pomoćnik upravnika Muzeja savremene umetnosti u Beogradu i dugogodišnji urednik u izdavačkim preduzećima BIGZ (gde je bio i glavni urednik) i Nolit. Bio je predsednik Udruženja književnih prevodilaca Srbije. Nagradu Miloš N. Đurić za najbolji poetski prevod godine u Srbiji dobio je dvaput, oba puta za prevod poezije Viktora Igoa: 1973. za prevod knjige pesama Crna sunca, a 2010. za prevod poeme Bog. Dobitnik je Nagrade za životno delo Udruženja književnih prevodilaca Srbije; nagrade Zlatna frankoromanistika iz Fonda Margarite Arnautović; Nolitove nagrade 1991. za studiju Fenomen Rembo koja je 2004. objavljena i u Parizu u izmenjenom i dopunjenom izdanju, pod naslovom Rembo i objektivna poezija. Autor je i znatnog broja eseja o francuskoj, srpskoj i ruskoj književnosti. God. 2007. dodeljeno mu je priznanje za izuzetne zasluge za kulturu Republike Srbije.